Naruto

Mu-an

No to ja chiałabym zacząć...Co wiem tak naprawdę na temat Ninja i Samurajów??^^

Rimike

USAGI TO SAMURAJ...unnn

Mu-an

Wiem, ale o prawdziwych samuraiach...
Samuraj (jap. 侍, samurai - rzeczownik od czasownika samurau, znaczącego służyć panu), to pierwotnie świta służąca najwyższym dostojnikom japońskim, także gwardia cesarska. Z czasem termin rozszerzono do znaczenia 'wojownik'. Od czasów hegemonii Toyotomiego status dziedziczny - według ówczesnego prawa istniał ścisły podział na cztery klasy społeczne: wojowników, chłopów, rzemieślników i kupców. Symbolem pozycji samurajów były dwa miecze (długi miecz daito i średniej długości wakizashi, razem stanowiące komplet, zwany daishō) - ich noszenie było prawem i obowiązkiem japońskich wojowników.

Ninja - trenowani w Japonii mistrzowie sztuki ninjitsu i genjutsu będącym biegle wyszkolonymi w sztuce maskowania się, szpiegostwa, zabijania bez śladu i akrobacji. Sztuka walki wręcz stosowana przez ninja (shinobi) nazywa się taijutsu
Ninja umieli posługiwać się wyspecjalizowaną bronią (składane łuki, małe sztylety i kunaie), sami także potrafili wytwarzać niezbędne do przeżycia przybory i narzędzia.
Ninja najczęściej byli wykorzystywani do przeprowadzania zamachów. Potencjalnymi celami byli nieprzyjacielscy dajmio, taisho, dowódcy i wysłannicy. Specjalne oddziały ninja (shinobi) były wykorzystywane do misji szpiegowskich.
W Japonii szczytowy rozwój szkolenia ninja przypada na okres wojen domowych toczonych między XVI a XVIII wiekiem. Okazuje się ze znamy więcej legend i mitów związanych z ninja aniżeli prawdziwych faktów. Ich poprzednicy zostali bliżej opisani w „Sztuce wojny” dziele napisanym przez mistrza Sun Tzu z Chin pomiędzy IV a VI wiekiem n.e. W japońskiej wersji sztuki wojny możemy wyczytać o następujących rodzajach ninja podzielonych na:
• Inkan – agent lokalny
• Naikan – agent wewnętrzny (szpieg)
• Jukan – agent przyjazny
• Shikan – agent śmierci (skrytobójca)
• Shokan – agent życia

Info z Wikipedii...

Rimike

WOW....ładnie...

Mu-an

Jka potrzeba jakiś info to proszę pisać na gg:)
Służę pomocąXD

Kocurek

A napisałaś, że przestrzegali Kodeksu Bushido?
Że byli bardzo honorowi?
A długi miesz to była Katana, mniejszy, symbol honoru, Wakizashi, a cały komplet to Daisho.
A wiesz co to są mony?
Że tak naprawdę bardziej wierny zasadom Bushido był lojalny i oddany wasal złego pana?
Dla mnie samurajowie to coś więcej niż wojownicy.
To niesamowici i honorowi ludzie.
Np. Usagi nie lubił zabijać (mino iż zabił wile osób Wink

)
A wiedziałaś, że w XVII wieku, po końcu wojen domowych i ogłoszeniu pokoju przez Shoguna zostali roninami bądź rabusiami?
Tak naprawdę przez Wikipedię nic się nie dowiesz.
Ja uwielbiam samurajów, więc założę się, że w niektórych aspektach wiem więcej od ciebie, Mu-an.
Ale mimo to nie kwestionuję twej wiedzy.
Być może w niektórych wypadkach wiesz więcej ode mnie.
Nie mówie więc, że jestem najmądzrzejsza w tej sprawie.

Mu-an

Hmm...Kocure...Nie napisałam tego, ale ja też interesuje się takimi rzeczami więc o nich wiem...Moge też umieścić...Robiłam też o tym referat w szkole...
Napiszę troszkę o okresach w którzych żyli samurajowie jeszcze...

Okres rodu Fujiwara
Samuraje jako grupa społeczna pojawili się na przełomie VII i VIII wieku n.e. Przyczyn genezy można się dopatrywać w zmianach w systemie politycznym ówczesnej Japonii. Od czasu powstania w 702 roku kodeksu uznającego władzę cesarza nad krajem i oddającego mu ziemie (należące wówczas do poszczególnych rodów) pod władanie rozpoczął się okres tworzenia struktur feudalnych o nazwie shōen, zarządzanych przez gubernatorów. Z czasem władza cesarska przestała mieć na nie jakikolwiek wpływ. Wtedy też zaczęły powstawać oddziały zbrojne podporządkowane właścicielom, mające w razie potrzeby służyć obronie majątków.
Okres rodów Minamoto i Taira
Od XII wieku, kiedy w ówczesnej stolicy Japonii, Kioto, rozpoczął się okres niepokojów, ściągnięto tam do ich stłumienia samurajów. Wtedy też dwa potężne rody Minamoto (faworyzowane przez ród Fujiwara) i Taira (których wspierał ród cesarski) rozpoczęły między sobą walkę. Po długich i krwawych walkach, zakończonych zwycięstwem rodu Minamoto w bitwie morskiej w Zatoce Dannoura (dzisiejsza Cieśnina Shimonoseki) władza cesarska straciła znaczenie.
Okres rodu Minamoto
W 1192 roku cesarz przyznał Minamoto Yoritomo tytuł seii taishoguna – od tej daty, aż do roku 1868 realną władzę w Japonii sprawował szogunat. Samuraje zaczęli nabierać coraz większego znaczenia, w okresie tym byli to przede wszystkim wojownicy służący u boku cesarza i najwyższych dostojników.
Okres Kamakura
Od XII do XIV wieku samurajem zaczyna określać się każdego wojownika wysokiej rangi walczącego konno.
Okres Edo
W okresie od XVII do XIX wieku samurajem określany jest także wasal szoguna lub feudalny władca daimyō. Pod koniec tego okresu wielu zubożałych panów feudalnych zmuszonych było zwalniać wojowników ze służby – stawali się oni wtedy rōninami. Szacuje się, że u kresu epoki Edo, kiedy Japonia liczyła 27 milionów mieszkańców, było ich około 400 tysięcy.
Przewrót samurajów w 1868 roku
W 1868 (początek epoki Meiji) roku młodzi samuraje obalili szogunat, zlikwidowali struktury feudalne, rozpoczęli wprowadzanie reform i tworzenie nowoczesnego państwa. Niedługo później zakazano samurajom publicznego noszenia mieczy i de facto zlikwidowano ich jako grupę społeczną. Przywrócono władzę cesarza i utworzono nową armię najemną, która krwawo i skutecznie tłumiła wszelkie bunty dawnych samurajów.
Ostatni samuraj?
Mimo zlikwidowania warstwy samurajów ich etos pozostał żywy w świadomości społecznej, a ludzie wykształceni, bądź pełniący ważne funkcje w państwie stosowali się do zasad bushidō. Do 1945 roku kadra oficerska kultywowała reguły drogi wojownika, a samurajskie miecze stanowiły obowiązkowy element wyposażenia mundurów galowych. Za ostatniego samuraja uważa się pisarza Mishimę Yukio, daleko spokrewnionego z rodem Tokugawa.

Szkoły walki
Istniało bardzo wiele szkół walki. Wprawny samuraj potrafił zabić przeciwnika już za pierwszym ciosem, ponoć nawet jednym cięciem przeciąć go na pół, wzdłuż od czubka głowy. Owe śmiercionośne umiejętności wynikały ze sposobu walki, który polegał przede wszystkim na rozpoznaniu szkoły w jakiej kształcił się oponent, a co za tym idzie używanej przezeń techniki, dzięki czemu samuraj mógł błyskawicznie zastosować opracowaną metodę kontrataku. Ze względu na charakter tej walki, nastawionej na zadanie śmierci niemal jednym ruchem miecza, bywało, że kończyła się ona zgonem dla obu stron.
Samuraj kształcony był nie tylko w posługiwaniu się mieczem, ale także łukiem, jak również calą gamą innej broni jak np. włócznia zwana Yari, broń drzewcowa o nazwie Naginata czy wachlarz bojowy Tessen. Technika walki łukiem zwana kiujutsu była wysoce duchową techniką, nierzadko używaną do medytacji.

Wygląd
Charakterystyczna dla samurajów była ich fryzura – włosy upięte na czubku głowy i wygolone z przodu, nad czołem. Nosili także specjalny strój, spodnie hakama, których długość odpowiadała ich pozycji w hierarchii wojowników, kamizelki kamishimo, na których widniał mon (herb klanu/rodziny) i wiele innych dodatków, które wspólnie tworzyły kimono samuraja.

Etos
Podstawowe prawa zawarte były w kanonie bushidō, wykładającym podstawowe zasady drogi wojownika. Istniały również inne dzieła opisujące zasady jakimi powinien się kierować samuraj. Były to między innymi kodeksy Gorin-no sho ('Księga pięciu kręgów') oraz Hagakure ('Ukryte w listowiu').
Główną zasadą była wierność swemu panu i bezwzględne mu podporządkowanie – co dotyczyło zarówno wojownika, jak i jego rodziny. W walce samuraj nie mógł odczuwać lęku przed śmiercią (podobnie jak podczas popełniania seppuku), nie mógł kapitulować w walce, bowiem byłoby to rozwiązanie niehonorowe.
Samuraje stanowili również elitę kulturalną. Wiedza ich była wszechstronna i bardzo rozwinięta. Od dziecka kształceni byli w kierunku poznania bushidō, uczono ich między innymi czytania, pisania, sztuki kaligrafii, literatury, muzyki, retoryki, taktyki, prawa, medycyny i matematyki. Wykładano im także poezję japońską i chińską – między innymi dlatego, by samuraj przed popełnieniem rytualnego samobójstwa mógł napisać pożegnalny wiersz (haiku).

Rōnin
Po śmierci swego pana samuraj stawał się rōninem i miał w obowiązku pomścić go, a później popełnić samobójstwo. Mógł się nim stać również w przypadku zwolnienia ze służby (spowodowanego na przykład zubożeniem pana), wtedy stawał się wolnym człowiekiem i mógł pracować jako najemnik.

Broń
Miecz był najważniejszym elementem w kulturze samurajów, stanowił niejako duszę wojownika. Swój pierwszy miecz otrzymywali już pięcioletni chłopcy. W wieku 15 lat, gdy stawali się samurajami, otrzymywali miecze daitō i wakizashi
Związanych z nim było wiele, niekiedy bardzo złożonych rytuałów, począwszy już od procesu jego wykuwania. Płatnerz wykonujący swój fach musiał poddawać się uprzednio ceremonii oczyszczenia, zaś pomiędzy niektórymi momentami wykuwania przywdziewał odświętne szaty. Aby odpędzić złe moce kuźnię ozdabiały religijne motywy zaczerpnięte z religii shintō. Obrządek dotyczył nawet używanej przy hartowaniu miecza gliny, wody i ognia.
Zadaniem płatnerza było przede wszystkim wytworzenie głowni miecza o jak najtwardszym ostrzu (aby uniknąć wyszczerbienia), będącego jednocześnie możliwie najbardziej elastycznym (by miecz nie uległ pęknięciu). Było to bardzo trudne zadanie, osiągane przez wielokrotne przekuwanie żelaza, hartowanie metalu oraz inne techniki wypracowywane przez wieki i pilnie strzeżone przez mistrzów tego fachu. Niekiedy wytworzenie broni zajmowało rzemieślnikowi długie lata, czasem nawet większość życia.
Nie dziwi zatem jak cenione były pośród samurajów ich miecze. Był to największy skarb ich majątku, dziedziczony częstokroć przez całe pokolenia, otaczany czcią i kultem.
Jedna z zasad dotycząca miecza mówiła, że jeśli już zostanie on wyjęty z pochwy, musi być umoczony w ludzkiej krwi, dlatego też, jeśli broń zechciała obejrzeć osoba dostojna, której nie można było odmówić, samuraj przed schowaniem miecza dokonywał samookaleczenia.

Bushidō (jap. 武士道 - droga wojownika) - to niepisany moralny kodeks japońskich samurajów. Termin został ukuty w XVIII wieku, gdy samurajowie byli klasą rządzącą. Etos samurajski kształtował się od okresu Heian. Największy nacisk, zgodnie z konfucjańskimi zasadami pięciu powinności, kładziono na lojalność wobec pana i zachowanie honoru, wykształcenie, powściągliwość w mowie i zachowaniu i dzielność w walce. W okresie wojny w Azji i na Pacyfiku samobójcze oddziały kamikaze odwoływały się do bushidō - lojalnie oddawali życie za cesarza i Japonię. Honor i duma samuraja była wysoka do takiego stopnia, że tracąc go samuraj najzwyczajniej odbierał sobie życie w rytuale zwanym seppuku.

Harakiri – niepoprawna nazwa seppuku – japońskiego rytuału samobójstwa. Nazwa upowszechniona prawdopodobnie przez amerykańskich żołnierzy stacjonujących na archipelagu japońskim. Wynika z błędnego odczytania japońskich znaków seppuku. W słownikach języka japońskiego 'hara' znaczy brzuch, 'kiri' to rzeczownik odczasownikowy - cięcie. W Japonii słowo harakiri jest praktycznie nieużywane i uznawane za wulgarne choć jest rozumiane przez większość Japończyków. Użycie słowa harakiri traktowane jest jednak jako faux pas*.
*Gafa, faux pas (z fr. "fałszywy krok", wym. "fo pa"), oznacza nietakt, pogwałcenie niepisanych reguł danej społeczności. To co jest przyjęte w jednej kulturze może być uznane za gafę w innej.

Kocurek

Szczeże, to nie chce mi się czytać.
Bo raczej nie lubię "suchuch faktów".
Wolę opowiedzieć coś normalnie.
Po ludzku.

Mu-an

Twierdzisz, że nie pisze po ludzku..?
Gdy ci się nie chce, nie musisz..Nie każe ci...

Rimike

......kocurek.....

Kocurek

Rimike

..... nico..^^

Sasuke Uchiha

też fajnie:)

Mu-an

Dzieki:*

Kocurek

A ja bym chciała być samurajem...
Oczywiście, nie takim jak wtedy... nie w 100%...
Ale chciałabym być...

Mu-an

W samurajach podobało mi się najbardziej postepowani...Pełne Honoru...Ale niestety nie wszyscy byli święci^^ Tak czy siak to ich podziwiam...^^

Sasuke Uchiha

Racja Mu-an Very Happy

Mu-an

Dzięki^^

Kocurek

Samurajowie rulezzzzzzz... XD

Mu-an

No baaa^^

Kocurek

Polecam filmy Kurosawy...
Są o samurajach oczywiście...^^"
Dzisiaj obejrzałam do końca "Siedmiu samurajów"...
Naprawdę ciekawy, ale trwał prawie 3 godziny... XD

Mu-an

Aha...Ja kiedys chyba oglądałam...Ni ewiem...Może...Nie jestem pewna..

Kocurek

Ponoć jeden film Kurosawy w SKRÓCONEJ wersji trwał 6 godzin (w dłuższej ok. 8 h)!
Ja chcę go mieć! ^^"

Mu-an

Hehe^^ Spoko...Ale ja bym nie usiedziała 8 h na tyłku przed telewizoeem^^

Kocurek

No ja też nie...
Ale jest taki cudowny przycisk "Pauza" na pilocie od DVD...^^